MĘŻCZYZNA W MELONIKU

Od najmłodszych lat René Magritte oddaje swą nieprzeciętną wyobraźnię na usługi malarstwa, które pozwala mu zamienić swe sny i wizje w obrazy. 
Po krótkotrwałych próbach z futuryzmem i kubizmem, młody artysta bardzo szybko odnajduje własny język malarski. Jego dzieło wpisuje się w ruch surrealistów, które jest jednym ze sztandarowych przedstawiciele. Ale malarstwo Magritte'a będące odbiciem jego tajemniczej myśli, nie przypomina żadnego innego. Jego sztuka opiera się na wspaniałym i nieoczekiwanym spotkaniu nierealności z codziennością. Jest w tym bliski Chirico i dadaistom, z którymi dzieli zainteresowanie niezwykłością i drwiną.
Magritte zanurza widza w nierealnym i poetyckim świecie. Swymi dziełami chce zaskoczyć i poruszyć, ale również poszerzyć wizję świata. W latach 1920-1967 realizuje około tysiąca płócien, które będą inspiracją dla przyszłych pokoleń malarzy.


René Magritte. Mężczyzna w meloniku.
1964. Zbiory prywatne.


Magritte, mimo iż tworzył również portrety, zawsze wolał malować przedmioty niż ludzi.
Pod koniec życia realizuje wiele obrazów, których głównym motywem jest mężczyzna w meloniku. To kolejny motyw w słowniku form, nad którymi malarz często pracuje (dzwonki, skamieniałe żywe istoty, skały...). Artysta często realizuje kilka wersji tego samego pomysłu, według metody, która stanowi część jego pracy twórczej. Magritte, z natury dyskretny, nie mówi wiele o sobie, nie lubi też aby mówiono o nim. W przeciwieństwie do niektórych surrealistów woli, jak mężczyzna w meloniku, pozostać niezauważony. Być może on sam ukrywa się za tą anonimową postacią.
Obraz Mężczyzna w meloniku cechuje niezwykła powściągliwość. Na dwukolorowym tle przedstawiona jest postać, której głowę zasłania gołąb. Ukrywanie twarzy malowanej postaci jest u Magritte'a nagminne, jak na przykład w obrazie Kochankowie, w którym wyraźnie widoczne jest wspomnienie tragicznie zmarłej matki. Mężczyzna w meloniku, statyczny i nieruchomy, zdaje się być pozbawiony życia.
Magritte zmienia naturę rzeczy w swych obrazach, nie waha się również zmieniać natury ludzi, pozbawiając ich człowieczeństwa. Proponuje inną definicję portretu, pozbawiając postać osobowości i wszelkich znaków szczególnych.

"Wszystkie te rzeczy, o których nie wiemy nic,
a które wychodzą na jaw,
sprawiają, iż myślę, że nasze szczęście
zależy również od jakiejś związanej z człowiekiem tajemnicy
i naszym obowiązkiem jest starać się
tę tajemnicę poznać."
                                                             MAGRITTE


źródło:
WIELCY MALARZE, ICH ŻYCIE, INSPIRACJE I DZIEŁO.
Wydawca: Eaglemoss Polska.