HERKULES I OMFALA

Przez długi czas utrzymywała się tendencja do postrzegania dzieła Francoisa Bouchera jedynie jako zwierciadła francuskiego życia dworskiego za panowania Ludwika XV. Bez wątpienia potrafił on wyrazić lepiej niż jakikolwiek inny artysta gusty, atmosferę i styl życia tej beztroskiej epoki, w której królowały hedonizm i erotyka. Dzisiaj jednak nie można już zamykać twórczości malarza w tak prostej formule, nawet jeśli jest ona po części słuszna. Wielostronny talent artysty wyrażał się w twórczości bardzo rozmaitej. Boucher był twórcą scen pasterskich, zrealizował ogromną ilość pejzaży, scen rodzajowych, portretów i obrazów o tematyce religijnej oraz mitologicznej. Projektował ponadto tapiserie, dekoracje teatralne i porcelanowe figurynki. Jego niebywale różnorodny dorobek będzie źródłem inspiracji dla malarzy następnych pokoleń. Wpływowi Bouchera, uchwytnemu w XVIII stuleciu u Fragonarda i Huberta Robert, sto lat później ulegną Renoir, Rodin i Bonnard. 

Francois Boucher. Herkules i Omfala (ok. 1728-1731)

Muzeum Puszkina, Moskwa.

Chociaż Bouchera uważa się za malarza scen erotycznych, to tak naprawdę zaledwie kilka razy pokusił się on o jednoznaczne potraktowanie tematu. Wyjąwszy Herkulesa i Omfalę, oraz kilka bardzo śmiałych Odalisek, w większości swych frywolnych obrazów artysta wypowiada się raczej w podtekstach, aluzjach i niedomówieniach niż poprzez dosadne, jednoznaczne ukazanie gier miłosnych.

Herkules i Omfala należy do wczesnych prac malarza. Trudno ściśle określić datę powstania obrazu, nie można wykluczyć, iż został namalowany podczas pobytu artysty w Rzymie. Obraz cechuje się dosłownością oraz uniesieniem, czy wręcz zapamiętaniem, zgoła niespotykanym w pracach Bouchera. Kontemplacja tego obrazu przywodzi skojarzenia z żywiołowym malarstwem Rubensa, a może bardziej jeszcze z żarliwymi Pocałunkami Picassa, owymi namiętnymi uściskami, w jakich hiszpański malarz XX stulecia lubował się w ostatnim okresie życia. Silne erotyczne napięcie Herkulesa i Omfali wynika nie tylko z namiętności pocałunku. Stwarza ją także - a być może przede wszystkim - wypukła, chciałoby się wręcz powiedzieć rozwichrzona faktura. Pociągnięcia pędzla są tutaj nerwowe i widoczne. Raz lekkie i pieszczotliwe, jak na sierści lwa, którego przytrzymuje amorek, innym razem wyraźne, spontaniczne - na przykład na kotarze.

źródło:

WIELCY MALARZE, ICH ŻYCIE, INSPIRACJE I DZIEŁO.

Wydawca: Eaglemoss Polska